เด็กและเยาวชน

พระคัมภีร์พูดถึงเด็กว่าอย่างไร ?

การกำเนิดของชีวิตไม่ใช่ความบังเอิญ แต่เป็นความตั้งใจของพระเจ้าที่สร้างเราแต่ละคนขึ้นมาในครรภ์มารดา ดังใน พระธรรมสดุดี 139: 13-16 ที่กล่าวว่า

“เพราะพระองค์ทรงสร้างชิ้นส่วนภายในข้าพระองค์ พระองค์ทรงถักทอข้าพระองค์เข้าด้วยกันในครรภ์มารดา … โครงร่างของข้าพระองค์ไม่ได้ถูกซ่อนไว้จากพระองค์  เมื่อข้าพระองค์ถูกสร้างอยู่ใ นที่ลับลี้ประดิษฐ์ขึ้นมา ณ ภายในที่ลึกแห่งโลก  พระเนตรของพระองค์เห็นข้าพระองค์ตั้งแต่ยังไม่เป็นรูปทรง วันทั้งสิ้นที่กำหนดให้ข้าพระองค์นั้น  ถูกบันทึกไว้ในหนังสือของพระองค์ตั้งแต่ยังไม่มีวันนั้นเลย”

กระทั่งการสิ้นพระชนม์ขององค์พระเยซูคริสต์บนไม้กางเขน ก็เพื่อศักดิ์ศรีและความรอดของเด็กๆ เช่นเดียวกับมนุษย์ทุกคนบนโลกนี้ ดังใน พระธรรมยอห์น 3:16  กล่าวว่า “พระเจ้าทรงรักโลกดังนี้ คือได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์  เพื่อทุกคนที่วางใจในพระบุตรนั้น จะไม่พินาศแต่มีชีวิตนิรันดร์”

เด็กจึงเป็นบุคคลที่มีคุณค่าและมีศักดิ์ศรีเช่นเดียวกับมนุษย์ทุกคน เด็กเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงรัก ไม่ว่าเขาจะมีชาติพันธุ์ หรือภาษาใดก็ตาม

มีพระคริสตธรรมคัมภีร์หลายตอนที่พูดเกี่ยวกับเด็กเอาไว้ ซึ่งทำให้เราเห็นว่าพระเจ้าทรงให้ความสำคัญกับเด็กอย่างมาก พระเจ้าทรงห่วงใยเด็กๆ และต้องการให้เราทำเช่นนั้นด้วย พระเยซูตรัสว่า “และถ้าใครจะยอมรับเด็กเล็ก ๆ อย่างนี้สักคนหนึ่งในนามของเรา คนนั้นก็ยอมรับเราด้วย” (มัทธิว 18:5)

มีเรื่องราวในพระคริสตธรรมคัมภีร์เดิมกว่า 30 เรื่องเป็นพยานว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ปกป้องเด็กกำพร้าและพระเจ้าทรงมีพระประสงค์ให้คนของพระองค์ทำเช่นเดียวกัน  “จงให้ความยุติธรรมแก่คนอ่อนแอและเด็กกำพร้า จงปกป้องสิทธิของผู้ทุกข์ยากและผู้ขัดสน” (สดุดี 82:3)

พระเยซูคริสต์ยังยํ้าถึงความสามารถของเด็กในการเข้าใจเรื่องฝ่ายวิญญาณโดยตรัสว่า  “ข้าแต่พระบิดาผู้ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์และโลก  ข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์ที่พระองค์ได้ทรงปิดบังสิ่งเหล่านี้ไว้จากคนมีปัญญาและคนฉลาด แต่ทรงสำแดงแก่พวกทารก” (มัทธิว11:25)

นอกจากนี้ เรายังพบว่าในพระคริสตธรรมคัมภีร์ พระเจ้ามักจะใช้เด็กในการทำพันธกิจที่ยิ่งใหญ่ ตัวอย่างเช่น มิเรียม (พี่สาวของโมเสส) ซึ่งช่วยทารกน้อยโมเสสและทำให้เขากลายเป็นผู้นำของชนชาติอิสราเอลในเวลาต่อมา ดาวิด ซึ่งเป็นผู้ฆ่าโกลิแอทและต่อมาได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ของชนชาติอิสราเอล ซามูเอล ผู้ซึ่งพระเจ้าทรงเรียกตั้งแต่ยังเป็นเด็กไม่เพียงเท่านั้น พระเยซูยังใช้พันธกิจที่ทำกับเด็กเพื่อนำผู้ใหญ่มาถึงความรอด เช่น การรักษาบุตรสาวของไยรัส (มาระโก 5:36) ยังมีพระคัมภีร์อีกหลายตอนที่พูดไว้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับพระประสงค์ของพระเจ้า ที่จะให้ผู้ใหญ่คอยดูแลเอาใจใส่เด็กๆ

• “จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไปและเมื่อเขาเติบใหญ่แล้ว เขาจะไม่พรากจากทางนั้น” สุภาษิต 22:6
• “และท่านจงสอนถ้อยคำเหล่านั้นแก่บุตรหลานของท่านและจงพูดถึงถ้อยคำเหล่านั้น เมื่อท่านนั่งอยู่ในบ้าน เดินอยู่ตามทาง นอนลงหรือลุกขึ้น”  เฉลยธรรมบัญญัติ 6:7

ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีเหตุผลใดที่เราจะปฏิเสธความรับผิดชอบในการดูแลและการช่วยเหลือเด็กๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กที่ต้องเผชิญความทุกข์ยากลำบากในชีวิตจนไม่สามารถมีความหวังใด ๆ ในอนาคต

พันธกิจของคอมแพสชั่นจึงมุ่งกลุ่มเป้าหมายไปที่เด็ก โดยเฉพาะเด็กที่ยากจนด้อยโอกาส เพื่อจะหยิบยื่นความหวังและโอกาสที่เขาควรจะได้รับเช่นเดียวกับเด็กทั่วไป